Tranen worden geassocieerd met puurheid en klaarheid, met reiniging. Van oudsher zijn tranen in verband gebracht met bovennatuurlijke krachten. In het boek Tranen brengt psycholoog en gedragswetenschapper Ad Vingerhoets in kaart wat er over tranen bekend is, wat hun functie is. Wat is er bekend over de evolutie van tranen? Welke hersenstructuren en hormonen zijn erbij betrokken? Waarom huilt de een meer dan de ander? En welke invloed heeft cultuur op het huilgedrag?Charles Darwin, de grondlegger van de evolutietheorie, onderkende het nut van huilen bij kinderen, om aandacht te trekken of voor pijnverlichting, maar over emotionele tranen beweerde hij dat het nooit een nuttige functie heeft gehad. Volgens Vingerhoets hebben tranen echter een grote bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van empathische vermogens en het vermogen tot samenwerken en sociale binding. De traan als signaal voor de psychische gesteldheid. Ons gezicht is immers bij uitstek het medium om onze gevoelens te uiten.
Voor zijn boek deed Vingerhoets uitgebreid onderzoek onder 5500 respondenten uit 37 landen. Opvallend uit het onderzoek is dat er in koudere landen meer wordt gehuild dan in warmere landen. En in de avonduren worden er ook meer tranen geteld. Aanleidingen om te huilen komen voort uit verlies, machteloosheid en verbondenheid.
“We realiseren ons niet dat huilen een gedrag is,” wil Vingerhoets met zijn boek benadrukken. “Een gedrag dat net als alle andere gedragingen ook onder invloed is van sociale en culturele factoren.” Het zijn uiteindelijk de hersenen die bepalen of een situatie aanleiding geeft om te huilen. Maar waarom tranen? Welke rol spelen die precies? Het boek
Tranen ontraadselt ons huilgedrag.
http://boeken.vpro.nl/programmas/24214180/afleveringen/44458402/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten